Code Goed Sportbestuur óók voor sportclubs

Geldschieter voetbalclub in buitenlandse cel vanwege witwaspraktijken, suikeroom sportclub in verdachtenbankje vanwege grootschalige hennepteelt, bedrijf koopt milieu- en veiligheidsbezwaren af door sponsoring van diverse lokale clubs. Verschillende dubieuze sponsorrelaties in de amateursport haalden recent het nieuws. Zijn sportclubs soms te laks?

Dubieuze sponsorrelaties in het nieuws

In 2015 meldde het AD dat de spelers van de Utrechtse topklasser Magreb ’90 voorlopig wel naar hun bonussen konden fluiten. Want Najim el Houati, voorzitter en geldschieter van de club was aangehouden tijdens een trainingskamp van zijn club in het Turkse Antalya. Hij wordt verdacht van witwaspraktijken.

In hetzelfde jaar berichtte het Brabants Dagblad dat de ‘peetvader’ van de voetbalclub DESO verdacht wordt van grootschalige hennepteelt. De verdachte is behalve succesvol ondernemer in Oss ook penningmeester, sponsor en naamgever van de lokale voetbalclub DESO/Van der Horst.

En in die periode publiceerde de NRC een artikel over een chemiebedrijf in Zaltbommel dat volgens de voorzitter van het bezorgde bewoners platform Veiliger Zaltbommel milieu- en veiligheidsbezwaren van inwoners zou afkopen met sponsoring van diverse lokale sportclubs. Een stelling die overigens niet werd onderbouwd, maar even surfen langs de websites van de tien grootste sportclubs in Zaltbommel laat zien dat drie verenigingen het betreffende chemiebedrijf (naast veel andere bedrijven) inderdaad als sponsor hebben.

Dit soort berichten roept de vraag op of sportclubs de (maatschappelijke) plicht hebben om hun sponsors moreel en juridisch te toetsen.

Suikeroom

Veel sportclubs hebben een relatie met lokale bedrijven. Meest voorkomende vormen zijn het reclamebord, de banner op de website en shirtreclame. Voor het gros van de verenigingen die zich focussen op recreatieve sportbeoefening zijn de bijpassende sponsorbijdragen bescheiden: in de orde van grootte van honderden euro’s per sponsor. Maar wat als zich een suikeroom aandient die een ruimer budget wens te besteden waarvan de herkomst niet duidelijk te herleiden is?

Hoogleraar Sport en Recht Marjan Olfers is van mening dat sportclubs in dat geval aandacht zou moeten hebben voor integriteit. Naar aanleiding van een eerdere geruchtmakende kwestie stelde zij in Het Parool vast dat elke private organisatie de verantwoordelijkheid heeft om – als zich kwetsbaarheden voordoen – te kijken wat binnen haar macht ligt om daar iets aan te doen.

Goed Sportbestuur

NOC*NSF heeft in 2005 de Code Goed Sportbestuur opgesteld, in navolging van de vergelijkbare code uit het bedrijfsleven. De Code was in eerste instantie bedoeld voor de landelijke sportbonden, maar kan naadloos worden toegepast op het functioneren van sportclubs.
Over de invloed van commerciële partijen zegt de Code dat het gewenst is dat hun belangen zo veel mogelijk buiten de officiële besluitvorming worden gehouden. Met andere woorden, een sponsor mag wel wensen hebben over de besteding van zijn geld en daarover een overeenkomst sluiten met de Sportclub. Hij mag echter niet binnen een AV meebeslissen over het beleid van de sportclub. Voorts wordt bestuurders opgeroepen transparant, zuiver en integer te handelen. Het belangrijkste advies op dit punt is dat er voldoende controlemechanismen binnen een sportclub aanwezig zijn.
Dat een bestuurslid een bevriende sponsor aandraagt is niet erg, maar het contract dient dan door andere bestuursleden te worden gesloten en de relatie sponsor-bestuurslid dient in de AV dan wel in het jaarverslag te worden benoemd. Kort gezegd: voorkomen van misverstanden is beter dan problemen genezen.

Missie, beleid en communicatie

En als het voorgaande juridische perspectief is afgedekt, is de sportclub dan verzekerd van een zonnige toekomst? Dat kan, maar meer nog dan de inkomsten is van belang wat de beleidsvisie van de sportclub is. Want wat is het gevolg als er plotseling een zilvervloot binnenvaart en deze wordt gebruikt om spelers van buiten de club aan te trekken? En wat als het eerste team kampioen wordt en er nog meer spelers van buiten geïnteresseerd raken in een financieel extraatje? En dus eigen spelers niet meer kunnen doorstromen en ontevreden raken? Een integer clubbestuur zou de zilvervloot als een loods moeten begeleiden. Haal de statuten er nog eens bij en lees wat het exacte doel van de vereniging ook al weer was. En ga, alvorens nieuw beleid en sponsorcontract door de slecht bezochte AV te loodsen, eerst met de leden praten. Leg hen vooral op een zo transparante manier de consequenties van het beleid voor.

De Code Goed Sportbestuur kan hier worden gedownload.

Bron: sportclubnl.nl